Miszczuk, Katarzyna Berenika, 1988- Kwiat paproci #t. 2

"Wiecie, jak to jest. To tylko dawna znajoma, on już nic do niej nie czuje, teraz liczysz się jedynie ty, a oni spotkali się zupełnie przypadkiem. Gosia chciałaby w to wierzyć, ale trochę to trudne, jeśli ukochany Mieszko ciągle myśli o swej dawnej żonie Ote. Zwłaszcza, gdy ta okazuje się wcale nie tak martwa jak przypuszczała Gosława. W dodatku Ote bardzo się nie podoba, że młoda szeptucha i Mieszko tak się do siebie zbliżyli. Nim ich uczucie zdąży się rozwinąć, między kochanków wkradnie się zazdrość. Niestety tysiącletnia rywalka nie jest jedynym zmartwieniem Gosi. Zbliża się Noc Kupały, podczas której ma się wypełnic przeznaczenie szeptuchy. I choc Baba Jaga zaopatrzyła swoją podopieczną we wszelkie możliwe amulety i zaklęcia, Gosława ma złe pzeczucia. Wprawdzie bogowie może są i gburowaci, ale przecież nie głupi. A przynajmniej tak się im wydaje."--Page 4 of cover,